W programie tego spektaklu w zależności od miejsca występu, czasu występu i widzów oraz słuchaczy mogą znaleźć się następujące utwory (tytuły utworów są zwykle zaczerpnięte z pierwszego wersu – jak np.: zamiast Pieśń XIV - będzie „Wy, którzy pospolitą rzeczą władacie” itd. ) :
 

1. Sobie śpiewam a muzom,
2. Pieśń Świętojańska o Sobótce:
2.1. Gdy słońce Raka zagrzewa,
2.2. Panna I,
2.3. Panna II,
2.4. Panna IV,
3. Kiedy w rękę wezmę czaszę,
4. Lecz jeśli żona (mp3),
5. Niezwykłym i nie leda piórem opatrzony,
6. Nie wierz Fortunie,
7. Psalm 67 (mp3),
8. Tren IX,
9. Tren XVII,
10. Kolęda,
11. Wy, którzy pospolitą rzeczą władacie (mp3),
12. Nie porzucaj nadzieje,
13. Czego chcesz od nas Panie za twe hojne dary (mp3).

Formuła moich występów ma charakter spektaklu, w którym staram się przede wszystkim wyeksponować treść utworu.

Warstwa muzyczna stanowi tu element pomocniczy, niejako służebny. Jednakże niezbędny i niezastąpiony. Przy tworzeniu kolejnego utworu zawsze wychodzę od tekstu i wsłuchując się w jego brzmienie, dochodzę do motywu muzycznego. Jest on tym, co niesie treść, co pomaga oddać nastrój, co wspiera siłę głosu, jeśli następstwo zdarzeń w przebiegu prezentacji tego wymaga.

    Z wymienionych utworów w trakcie występu wybieram te, które najlepiej korespondują z okolicznościami występu chyba, że wcześniejsze zamówienie to precyzuje. Lecz i w tym przypadku zostawiam sobie możliwość zadziałania w stosunku do zaistniałych okoliczności, by móc odpowiedzieć na to, co kierują do mnie słuchacze i widzowie uczestniczący w przedstawieniu.

Z oczywistych względów daję sobie prawo do dokonywania skrótów w tekście, gdyż nie chodzi mi o wykład historyczno-literacki, wszak tym zajmują się nauczyciele w szkole i historycy literatury, lecz o aktualność prezentowanych treści w możliwie najszerszym tego słowa znaczeniu. Aktualność zharmonizowaną z rozwiązaniem artystycznym.